Cumartesi günü yine işgal altındaki sözde altın aranan yerdeydik. Ordu’dan çevreci dostlarımız basın açıklaması için gelmişler. Dolayısıyla Fatsa Doğa ve Çevre Derneği olarak orada bulunduk. Cılız bir topluluktu. Sorun olduğu belli. Tehlikenin önemini vurgulamak için ille de madene tırmanmanın gereği olmadığını düşünüyorum. Konvoy halinde çıktığımız halde köylülerin kayıtsızlığı umutları karartıyor. Bilinçsiz bir toplum olmanın dayanılmaz eksikliğini yaşıyoruz.

 

Aslında derneğin kuruluş amacı da bu. Bilinçlendirmek. İnsanları belli bir konuda ikna etmenin güçlüğünü sanırım tahmin edersiniz. Belki de o kişi siz bile olabilirsiniz! Şimdi bizim işimiz gücümüz yok, kimsenin ilgilenmediği, umursamadığı bir konuda üstümüze vazife çıkarmış, arı kovanına çomak sokuyoruz. Ama kazın ayağı öyle değil.

 

Eylemlerde, basın açıklamalarında, toplantılarda bölgede yaşayan ailelerin, kısmen yanımızda olmaları çok üzücü. Ancak biz yöremizi, toprağımızı, geleceğimizi korumak zorundayız. Üstelik ne acıdır ki bunu iktidarın çevre ve ekonomik politikalarına karşı başarmalıyız. Çökerttikleri ekonomiye soluk verebilmek için adeta sinekten yağ çıkarmaya çalışıyorlar. Üstelik yaşama hakkımızı gasp ederek. Buna göz yummanın, görmezden gelmenin bedelini gelecekteki kuşaklar ağır ödeyecek.

 

O gün geldiğinde zamanın iktidarı sorumlu gözükse de gerçekte sorumlu ve sorunlu olan, çevresini ve doğasını savunmada kayıtsız kalmış kişiler olacaktır.

 

Bugünlerin kaydı tutuluyor! Hesap vermek zorunda kalacaklara hiç acımayacağım.